Kołnierze i opaski na rury z tworzyw sztucznych

Kołnierze i opaski ogniochronne na rury

Dobrym rozwiązaniem zapewniającym odpowiednią klasę odporności ogniowej uszczelnień przejść instalacyjnych, stosowanym głównie do uszczelniania rur z tworzyw sztucznych, są kołnierze oraz opaski ogniochronne.

Charakterystyka kołnierzy i opasek ogniochronnych

Kołnierze ogniochronne zakładane są na rurę, której przejście mają zabezpieczyć. Mocowane są do przegrody, przez którą dana instalacja przechodzi. Opaski ppoż na rury zakłada się natomiast bezpośrednio na rurę i wsuwa do wnętrza przegrody. Kołnierze ogniochronne najczęściej mocowane są po obu stronach w przypadku ścian i od spodu w przypadku stropu.

Opaski ogniochronne najczęściej montowane są w ścianie w sposób podobny do kołnierzy – parami, po obu stronach ściany, lub pojedynczo w środku przegrody, a w przypadku stropu – pojedynczo w przegrodzie, choć również zdarza się mocowanie ich parami. Szybki i łatwy montaż opasek oraz szeroki zakres ich zastosowań powoduje, że są one najpopularniejszym rozwiązaniem do zabezpieczenia przejść rur z tworzyw sztucznych przez przegrody budowlane. Brak konieczności stosowania dodatkowych łączników, wkrętów, prętów gwintowanych itp. gwarantuje oszczędność miejsca oraz niskie koszty zabezpieczenia przeciwpożarowego.

Głównym elementem składowym kołnierzy i opasek są warstwy materiału pęczniejącego. Liczba warstw, ich długość oraz grubość zależą od średnicy oraz grubości ścianki zabezpieczanej rury oraz od oczekiwanej klasy odporności ogniowej.

Materiały ogniochronne - działanie

Zasada działania kołnierzy i opasek w przypadku wystąpienia pożaru jest bardzo podobna – znajdujący się w nich materiał zaczyna pęcznieć pod wpływem rosnącej temperatury, zwiększa swoją objętość i w końcu zgniata mięknącą od ciepła rurę. Powoduje to zamknięcie obszaru, przez który ogień mógłby przedostać się do sąsiedniego pomieszczenia.

Warstwy materiału pęczniejącego stosowane w kołnierzach i opaskach ogniochronnych wykonane są najczęściej z substancji na bazie tzw. grafitu ekspandującego. Materiały te zaczynają pęcznieć w temp. ok. 140° i mogą zwiększyć swoją objętość od kilkunastu do nawet kilkudziesięciu razy.